συνειρμικός δήμιος

διαβρωτικά εκλύεται απ'την πραγμάτωση του προφανούς που ευδοκιμεί σε αναμμένες λυχνίες
εγκυμονώντας λαιμητόμους κι άνθη αντιφατικών πλεονασμών μιας οκνηρής φαντασίας
έλκεται από σκοτωμένα χνώτα αψηφώντας την υστεροφημία αναρίθμητων συνωνύμων για το ανυπόφορο απορροφημένος μεσ'τη λανθάνουσα αφέλεια που προσμένει τη φανέρωση όψιμα αέναων καταλήξεων κυλάει πλάι στη σφοδρότητα του ακέραιου πλατειάζοντας με μια αχανή συνεκτικότητα που οπλίζεται επιληπτικά κι αφήνεται στην παρόρμηση στερητικών παραδοχών
γοερά ξαπλώνει στον προκρούστη ποθώντας τον ερωτισμό φράσεων με πυκνά δεδομένα από χαραμάδες που αποτάσσουν την ηχώ γιγαντωμένων βοών μιας αύρας πόσιμης με γεύση οίκτου αποτυπωμένη σε ψηφιοποιημένο μελάνι που καταρρέοντας σαν αιφνίδια συνήθεια πριν να εμπεδωθεί ξεχειλίζει απ'την αποφορά της ξιπασμένης ευσέβειας και τιθασεύεται μονάχα υπό την επήρεια της γλοιώδους συνειδητότητας ολέθρια εκστατικών αγγιγμάτων με τη θυσία κάθε αυτοσκοπού
λιμοκτονώντας για να γλυτώσει απ'το οξύ που συνθέτει η λησμονιά ζυμωμένη με το ανώδυνο
σπέρνει εφήμερα πρωτόκολλα στα ρήγματα εξαϋλωμένων κρυστάλλων με λίπασμα εκείνους που εθελοτυφλούν θερίζοντας εύθραυστα δόντια και διψασμένους αμφιβληστροειδείς που μαθαίνουν να μυρίζουν όλα τα χρώματα μέχρι που δυσαρμονικά να διαπιστωθεί πως ό,τι αστράφτει αφηνιάζει




—2014—