ο αφηγητής απόψε αγχωμένα γλείφεται με τα χείλη του όσο χωλαίνει πάνω απ'το χαρτί που διακηρύττει τη μύηση στην ωχρά επιβίωση κάθε του τύψης που ανάγεται σε σμήνη από οπές στις τιμωρίες που εκπνέουν λάφυρα από ρημαγμένες πεποιθήσεις καθώς ακαριαία συνθλίφθηκαν ανάμεσα σε ναρκοπέδια και μια επιτηδευμένα αντίστροφη εκεχειρία στην ευκαιρία να αποζητήσει απελπισία κι ένα τσαλακωμένο καγχασμό πριν από κάθε του αντάμωση με την κατάργηση του επίλογου που αμείλικτα απλώνεται ενώ εντατιτρομογλαφυρά εκκολάπτει μια αφόρητα παχύρευστη αιδώ
—2014—